زندگی نمایشنامه ای مضحک است که همه در تکاپویند که با خواندنش بهترین نقش را برای اجرا برگزینند و البته در این میان به پوزخندها و تلخندهای نمایشنامه نویس که مستور است بین سطور بی توجهند.
واقعیت ها به دنیای اعتقادات و باورها راهی ندارند پس هنرمند واقعی در این صحنه آن تماشاگری است با دورترین فاصله از سن که واقعیت هایش با نمایش اعتقادات بر روی سن تفاوت چندانی ندارد...
زندگی تراژدی است برای آن کسی که احساس می کند و کمدی است برای آنکه می اندیشد.(ژان دلابرویر)
قشنگ بود
هنرمند واقعی کسیه که بلد باشه احساس خوشبختی کنه
این گوی و این میدون
واقعا زیبا مینویسی جای تامل داره . به من حتما سر بزن من لینکت کردم.
ممنون
سلام به دوست خوبم . از این ورا ؟!